Πέμπτη 7 Νοεμβρίου 2013

Πειράζει;

Στην τρυφερή ηλικία των δεκαέξι ένα "φυσιολογικό" παιδί πρέπει να ξέρει τι του γίνεται, πού οδεύει, τι θα γίνει όταν μεγαλώσει..μετά από δύο χρόνια δηλαδή...Με τα ερεθίσματα του στενού οικογενειακού και φιλικού περιβάλλοντος, με τις επιδόσεις του στο σχολείο, με τα πτυχία, τις νουθεσίες των ειδικών πρέπει να έχει κάνει ένα παζλ που να εμφανίζει μια ξεκάθαρη εικόνα του μελλοντικού εαυτού του..Όχι;
   Πάντα ζήλευα τα παιδιά που ήξεραν από τότε που άρχισαν να καταλαβαίνουν τι συμβαίνει γύρω τους, με τι θα ασχοληθούν στο μέλλον.Πίστευα ότι έχουν λύσει το πρόβλημα της ζωής του ή, τελοσπάντων, ένα από τα προβλήματα..Νόμιζα πως η επιθυμία αρκούσε για να τους οδηγήσει στην υλοποίηση του ονείρου τους..Νόμιζα πως είναι όλοι φτιαγμένοι για κάτι..Όλοι, εκτός από μενα!!Μεγαλώνοντας, άρχισα να ανακαλύπτω τον εαυτό μου, να αναγνωρίζω τα χαρίσματα και τις αδυναμίες μου, αλλά όλα αυτά ήταν εξαιρετικά συγκεχυμένα μέσα στο άκρως φορτωμένο με άγχη μυαλουδάκι μου...Δεν είχα δασκάλους-μέντορες που να ξυπνήσουν τις κλίσεις μου, δεν είχα γονείς κυνηγούς των βαθύτερων χαρισμάτων μου και από αυτοπεποίθηση ούτε σταγόνα..Άρχισα να καταλαβαίνω, εγκαίρως ευτυχώς, ποια ήταν τα μαθήματα με τα οποία τα κατάφερνα καλύτερα από τα άλλα και ξεκίνησα την προσπάθεια μου..Έτσι γενικά και αόριστα, με ανασφάλεια αρχικά και, έπειτα, με μια εσωτερική δύναμη, σχεδόν βεβαιότητα ότι κάνω το σωστό..Με οδηγό αυτήν τη δύναμη κατάφερα να περάσω στο Πανεπιστήμιο, σε μια σχολή που δεν με ξετρέλανε, αλλά με έπεισε να ασχοληθώ σοβαρά μαζί της..Ταυτόχρονα, έβγαιναν λόγω συγκυριών κυρίως, στην επιφάνεια "νέες αγάπες", οι ξένες γλώσσες, ο χορός, το θέατρο που μου έδιναν και μου δίνουν συγκίνηση μεγάλη.
    Ώσπου, τυχαία πάλι(ώρες είναι να αρχίζω να πιστεύω στην τύχη), ανακάλυψα ότι θέλω να γίνω δασκάλα, καθηγήτρια..Να δώσω όση γνώση μπορώ, όσες συμβουλές και αγάπη είμαι σε θέση να προσφέρω σ' εκείνους που θέλουν να τις δεχτούν..Και έγινα..Και νιώθω τυχερή γι' αυτό..
  Οπότε, πριν απογοητευτείς, άνοιξε το μυαλό, τους ορίζοντες, τα αυτιά και τα μάτια σου και αφουγκράσου τον εαυτό σου..Κι αν στην αρχή δεν ακούς τίποτα ή δεν ακούς καθαρά, πειράζει; Δεν πειράζει...